Angklung Instrument

Angklung: urzekająca tradycyjna muzyka indonezyjska

Angklung, tradycyjny sundajski instrument muzyczny, jego nazwa pochodzi od słów „angkleung-angkleung”, które opisuje ruch gracza zgodnie z rytmem, oraz „klung”, wytwarzany charakterystyczny dźwięk. Piękne nuty tworzą bambusowe rurki o różnych rozmiarach, grane wspólnie, aby stworzyć harmonijną melodię.

Powszechnie stosuje się bambus czarny (Awi Wulung) lub bambus ater (Awi Temen), który po wyschnięciu ma żółtawy kolor. Dwie do czterech rurek bambusowych o różnych rozmiarach są składane i wiązane za pomocą rattanu.

Jak grać w Angklung

Sposób gry w angklung jest dość prosty: przytrzymaj górną ramę i potrząśnij dolną. Trzy podstawowe techniki to:

1. Kulung (wibracja): Najpopularniejsza technika polega na kilkukrotnym potrząśnięciu bambusową rurką w lewo i w prawo.
2. Centok (Jontak): Szybko pociągnij bambusową rurkę palcami, wydając pojedynczy, wstrząsający dźwięk.
3. Tengkep: Wibruj jedną rurkę, drugą przytrzymaj tak, aby słychać było tylko jeden dźwięk.

Różne rodzaje Angklung

Z biegiem czasu w Indonezji rozwinęły się różne rodzaje angklung:

1. Angklung Kanekes: Pochodzi z Baduy, używany tylko podczas ceremonii sadzenia ryżu i wytwarzany wyłącznie przez plemię Inner Baduy.
2. Angklung Reog: Dźwięk towarzyszący tańcu Reog Ponorogo jest głośny i ma tylko dwie nuty, często używany również jako dekoracja (znany również jako klong kluk).
3. Angklung Dogdog Lojor: Używany w tradycji Dogdog Lojor, w hołdzie dla ryżu, który nadal jest przechowywany przez społeczność Kasepuhan Pancer Pangawinan w Banten Kidul. Sześciu graczy, dwóch grających w Dogdog Lojor, czterech innych grających w big angklung.
4. Angklung Badeng: Pochodzi z Garut do rytuału sadzenia ryżu, następnie jego funkcja przeniosła się na towarzyszenie islamskiemu da'wah. Potrzebnych jest dziewięć angklung (dwa roel, jeden kecer, cztery jajniki, dwoje dzieci, dwa psy i dwa gembyung).
5. Angklung Padaeng: Spopularyzowany przez Daeng Soetigna (1938), zmodyfikowany w celu wytwarzania tonów diatonicznych, dzięki czemu można na nim grać na nowoczesnych instrumentach muzycznych. Rozwój kontynuowali Handiman Diratmasasmita i Udjo Ngalagena, aby wprowadzić angklung na arenę międzynarodową.