Ik werd gek en vermoordde iedereen in Atomfall

Ga met me mee op een gewelddadige tocht door het Engelse platteland-een onderdompeling van 90 minuten in Atomfall , de nieuwe overlevingswedstrijd van Rebellion, de geesten achter Sniper Elite . Ik heb onlangs wat tijd doorgebracht in een pub in Noord-Londen, geniet van een pint en wat praktische speeltijd, en kwam weg geïntrigeerd door de open missies van Atomfall en de verontrustende sfeer. Ik heb misschien ook tijdelijk mijn gezond verstand verloren en besloot om elke NPC in zicht aan te vallen, inclusief een waarschijnlijk onschuldige oude dame, met een cricket vleermuis. Laat het me uitleggen.

Elke NPC in Atomfall is te doden, van de laagste grom tot de meest cruciale quest-gever. Beginnend met de demo besloot ik om deze functie te testen. Mijn aanpak was, zullen we zeggen, minder dan elegant. Amper twee minuten na het verkennen van deze digitale cumbria heeft ik een tripwire geactiveerd, wat leidde tot een nogal rommelige ontmoeting met drie bewakers. Mijn favoriete wapen? Een cricketboot, gedoopt met een liberale plons van digitale claret.

Later plunderde ik een boog en pijl en werd al snel verliefd op zijn bevredigende boog. Mr. Cricket Bat kreeg een welverdiende rust. In de buurt stond een torenhoge rieten man stil, in afwachting van immolatie. Ik stuurde duidelijk - ik heb gezien hoe die verhalen eindigen. Dergelijke bezienswaardigheden wijzen op de Folk Horror -ondertoon die ten grondslag liggen aan deze regio van * Atomfall's * gesegmenteerde wereld, bestaande uit meerdere "open zones". De sfeer is overtuigend zenuwslopend en voedt het overkoepelende mysterie: wat is er precies gebeurd in deze eens slapende, nu bestraalde hoek van Engeland?

Mijn contemplatie werd onderbroken door een groep druïden, waarschijnlijk verbonden met de rieten man. Perfecte doelen voor mijn nieuwe boog. Een. Twee. Drie. Ze vielen. Mijn innerlijke Robin -kap kwam kort naar voren voordat ik terugkwam op de realiteit - de Londense pub, het feit dat het slechts 10 uur was en het duidelijke gebrek aan alcohol verbruikte.

De boog voelde bevredigend, maar ik was meer geïnteresseerd in het unieke Stamina -systeem van Atomfall . In plaats van een traditionele uitputtingstang, gebruikt het een hartslagmonitor die toeneemt met inspannende activiteit. Sprint verhoogt uw hartslag en beïnvloedt de richtnauwkeurigheid. Later vond ik een Bow Mastery -vaardigheid die dit effect teniet doet. Het is niet het meest opwindende voordeel, en de vaardigheidsboom is niet overdreven complex, maar het zorgt voor aanpassing op basis van uw favoriete speelstijl, of het nu stealth of directe gevechten is.

Atomfall screenshots

13 afbeeldingen Mijn enige prestatie tot nu toe: een stapel dode druïden. Mijn doel? Aanvankelijk was ik niet helemaal zeker. Aimloze verkenning van de Casterfall Woods leverde weinig op, dus ik volgde een zoektocht naar: een briefje die me naar een kruidkundige, moeder Jago, in de buurt van een oude mijn leidde. Onderweg stuitte ik op aanwijzingen voor het grotere verhaal-een glinsterende, olieachtige werveling boven een energiecentrale, de schijnbare oorzaak van de post-apocalyptische staat van Groot-Brittannië. Een nabijgelegen telefoontje belde, een enge stem die me waarschuwde om weg te blijven. Te laat.

Het pad was gevuld met het vertellen van omgevingsverhalen: een verontrustend booby-gevangen botenhouse, de woorden "Gly Lost" gekrabbeld op zijn muren, een nabijgelegen heuvel van schedels. Atomfall cultiveert een consistent ongemakkelijke sfeer en combineert serene bossen met zones van terreur. Hoewel Fallout -vergelijkingen gebruikelijk zijn, voelt Stalker een meer passende vergelijking, tonaal en in ontwerp.

Doet me denken aan klassieke point-and-click-avonturen in zijn aanmoediging om elke conversationele weg voor hints te verkennen. Na nog een druïde bloedbad (en hun tuincentrum voor kruiden plunderden), ontmoette ik moeder Jago bij haar toewijzing. Gekleed in een pruimenjas en een hoed van schedel en ros, leek ze op een magisch geneigde Angela Lansbury. Mijn hoop op duidelijkheid was gestort - ze bood vage antwoorden, zelfs na het uitputten van alle dialoogopties. Dit deed me denken aan klassieke point-and-click-avonturen, en stimuleerde een grondige verkenning van het gesprek voor aanwijzingen. Eindelijk een doorbraak: ze bood informatie aan in ruil voor haar gestolen kruidingsboek, gevangen gehouden door de Druïden in hun versterkte kasteel. Met een nieuwe voorsprong vertrok ik.

Het freeform -ontwerp van Atomfall maakte elke aanpak mogelijk, dus ik koos voor een flankerende manoeuvre. Een druïde patrouille in de buurt van een verlaten benzinestation werd de onwetende deelnemers in de Slag om het voorplein, met dank aan mijn granaat. De vijandelijke AI is niet de meest geavanceerde, maar de resulterende bloedbad waarschuwde boogschutters. Een nagelbom, wat gevechten van dichtbij en meer vleermuis-swinging volgden. Het gevecht is leuk, maar geen hoogtepunt; Het is meer een bijzaak van de verkenning.

Binnen de kasteelwanden vond ik een vergrendelde hut met een notitie met kaartcoördinaten voor de sleutel. * Atomfall* schuwt objectieve markers, waardoor kaartnavigatie aan de speler wordt achtergelaten. Was het boek in de hut? Had ik de sleutel nodig? Mijn intuïtie zei nee. Ik ging naar de hoofdlook.

Meer druïden om te sturen, maar geen boek. Een zoekopdracht van tien minuten onthulde alleen het maken van materialen. Dit is een voorbeeld van het stompe ontwerp van Atomfall . Er is geen handhold; Het boek gloeit niet. Hoewel ik soms frustrerend was, waardeerde ik de toewijding van Rebellion aan een uitdagende, verkennende ervaring.

Ik werd uiteindelijk aangemoedigd door de benadering van Rebellion om iets te maken dat de speler uitdaagt. Na de kaartcoördinaten kwam ik een giftig plantendier tegen dat me snel verzendde. Herladen gebruikte ik wat creatieve parkour om het te omzeilen en de sleutel van een slachtoffer op te halen. Terug bij de hut vond ik een Perk -punt en munitie - maar geen boek.

Toen ik de diepten van het kasteel verkende, doodde ik de Hogepriesteres en haar volgers, vond ik een SMG, een gifbomrecept en een atoombatterij, wijzend op een nieuwe questline - maar geen boek. De opmerkzame zal de terugkerende afwezigheid van het boek opmerken.

### Xbox Games -serie Leerlijst

Xbox Games -serie Leerlijst

Mijn speelsessie eindigde. Het boek stond in het kasteel, op een tafel dat ik meerdere keren had gepasseerd. Vóór deze openbaring had ik mezelf overtuigd dat het een list was. Ik keerde terug naar de kruidkundige; Ze had niets te zeggen. De afdaling van mijn personage naar geweld was compleet, dus ik doodde haar. Door haar lichaam te zoeken, vond ik een recept om het Monster van het gifmoeras tegen te gaan. We hadden de tijd kunnen besparen.

De looptijd van Atomfall is aanzienlijk; Ontwikkelaars schatten minimaal 4-5 uur, waarbij de meeste spelers ongeveer 25 namen. Zelfs een verkenning op oppervlakte-niveau onthult diepte.

Atomfall voelt als een spel dat je beloont, hoe meer je geniet van zijn verduisterde Quest-ontwerp. Het gebrek aan richting is misschien onaangenaam, maar Atomfall beloont betrokkenheid bij zijn stompe zoektochtontwerp. De wazige lijnen tussen hoofd- en zijdoelstellingen creëren gevaar en moedigen unieke spelersverhalen en eindes aan. Mijn einde, ondanks de ondergang van moeder Jago, zal verschillen van de jouwe.

Mijn tijd eindigde. Handen Bloodied, ik zal mijn Britishness omarmen: cricket vleermuis in de hand, naar de pub om dingen te laten vestigen.